2017-2018
Het jaar van Amphion
De bestuurswissel verloopt chaotisch. De leden van de nieuwe bestuursploeg dringen binnen in het Begijnhof en blijken onherkenbaar op de beelden van de bewakingscamera’s. Terwijl de soundtrack de spanning opdrijft, stappen onbekende witte jassen door de gesloten voordeur van huisje 31 – het lijkt wel een special effect in een film. De indringers zetten de kelder van het koorkot in lichterlaaie. Het brandalarm wekt Eostre uit haar diepe concentratie. Tiny redt nog net de LUK-vlag uit de rook en dankzij een heldhaftige tussenkomst van twee brandweermannen blijft de materiële schade beperkt.
Tot daar de synopsis van de video waarmee Amphion zichzelf voorstelt tijdens de bestuursverkiezing. In realiteit verloopt de overdracht rustiger. Na beraadslaging in café Kaminsky besluit Amphion zich niet Kaminsky te noemen, maar Amphion. Het nieuwe bestuur werkt zich in en neemt officieel de taken over in september, na een – zoals steeds – vermakelijke algemene vergadering.
Opening van het academiejaar. Pauline (160 cm) schudt handjes met belangrijke mensen, Emmanuel (163 cm) zorgt voor partituren en een ronde met rozijnen voor Margot, Marthe (165 cm) ziet erop toe dat de eerste centjes goed worden besteed en Kirsten (162 cm) rolt alvast een kaart van Europa uit in haar kamer. Deze kleine garde wordt bijgestaan door gedreven frisbeewerper Ward (204 cm), verantwoordelijk voor animatie en voor spullen die boven op de kast liggen.
Bandieten
Een team enthousiaste nieuwtjes van de vorige jaargang organiseert een ontmoetingsavond voor de nieuwe nieuwtjes, met wie we verkleed als bandieten kennismaken. Zij maken op hun beurt kennis met het bestuur tijdens een weinig energie-efficiënte editie van Open koorkot. Terwijl Marthe de verwarming opendraait om een zwoele zomer na te bootsen, gooit Emmanuel de ramen open voor een winterse bries. Kirsten laat de koorleden door een tapijt van herfstbladeren waden en Pauline zet sangria klaar om de lente te vieren. En omdat er maar vier seizoenen zijn, is de koorzolder, dit jaar bewoond door Anneka, enthousiast koorlid en cultuurredacteur bij Veto, het heelal.
Innovatie zit ’m in de details, weet dit bestuur. Vanaf 2017-2018 beschikt de schlagerbundel over paginanummers, waardoor er in en aan ’t Vervolg niet alleen ‘Hail!’ geschreeuwd wordt, maar ook ‘89!’. Een dertigtal beachbabes en bergbeklimmers test de tijdswinst meteen tijdens een geslaagde schlageravond.
Een semester lang werkt het koor aan de Missa brevis van Kodály. De ondertitel (In tempore belli) wordt de titel van het kerstconcert, dat plaatsvindt in de Pakenstraat, een kerk met groot orgel. Het koor haalt Koen over – niet andersom – om ook Voce mea op het programma te zetten, een schijf van Van Nuffel die het koor al instudeert voor een concert in februari.
Het koor zingt het kerstconcert ook in de kathedraal van Mechelen, het wordt een avond die niemand zal vergeten. Als het publiek de kathedraal voldaan verlaten heeft, beklimt het koor – nog niet helemaal voldaan – het oksaal om enkele Van Nuffels te zingen. Koen, aan het orgel, beseft eens te meer: hij heeft zijn grote liefde doorgegeven.
Pannenkoeken
Aan het begin van het tweede semester lijkt het gefictionaliseerde Amphion-debuut even ware proporties aan te nemen. Amphion bakt pannenkoeken voor wie zich komt inschrijven voor de koorreis, maar één pannenkoek blijft net iets te lang in de pan liggen en gaat stevig roken. Het koor heeft zo ook een brandalarm en een vermaning van het Begijnhof om voortaan voorzichtiger te bakken op zijn palmares.
2017-2018 wordt uiteindelijk niet het rustige jaar tussen Carmina en jubileum dat het even lijkt te worden. Het koor zingt in het eerste semester twee keer extra trappen tijdens een evenement van de Orde van den Prince én tijdens de M-useumnacht, voor het eerst trouwens niet op de traditionele trappen, maar op de trappen van M. In februari zingt het koor Voce mea voor een volle Grote Aula tijdens een concert georganiseerd door Kunst & Erfgoed KU Leuven en het Universiteitsfonds. Ook het zaaltje van ’t Vervolg zit vol voor een concert in intieme kring: LUKkelpop is ook dit jaar een succes.
Het koor haalt ondertussen de banden met de andere ensembles aan. Ensembleleden trappen samen een balletje tijdens de interensemblevoetbalmatchen op maandagavond en kijken samen te diep in het glas tijdens de interensemblecantus. Dat laatste gebeurde in pyjama, maar voor zover we weten leverde dat geen interensemblekoppels op.
De verkleedwoede van het koor kent dit jaar uitzonderlijk niet zijn hoogtepunt tijdens de fuiven op kerstweekend (goden), lenteweekend (dieren) of openingsweekend (helden), maar tijdens de tweede helft van het lenteconcert. Koen laat verstaan dat iedereen zijn meest dierbare dierenonesie mag aantrekken, geheel in het thema van het Festival des animaux-concert. Koorleden én publiek zijn enthousiast over deze vondst, de muziek én de mop. Het koor zet geheel onverwacht de Circle Of Life in terwijl Ward (204 cm) fier een leeuwenknuffel in de lucht houdt te midden van een dansend koor.
Kroatië
Een koorjaar stopt niet na het lenteconcert. Nadat het volledig uit de hand loopt met het bloktafeldocument (in de gedeelde spreadsheet verschijnen koormemes van de bovenste plank), spreekt het koor af om het Valklied aan te heffen tijdens de jaarlijkse rechtenproclamatie – al onthouden we toch vooral het Valkjeslied, de parodie die tijdens de koorreis het licht ziet.
Dat zouden we immers nog vergeten. Kirsten, die naast drie weekends ook een koorreis in elkaar heeft gestoken, neemt ons mee naar Slovenië en Kroatië. Het koor bezoekt prachtige steden en bossen, barbecuet met uitzicht op zee en zingt in alle kerkjes op zijn route (en op ongeveer elke andere mogelijke plaats). Over de canyoning – met metershoge sprongen in adembenemende watervallen – zal nog lang worden gesproken. We zouden nog vergeten dat we Voce mea zingen.
Midden in de zomervakantie worden alle koorleden die in het land zijn, bij elkaar geroepen voor een onverwachte Vervolg-avond. ’t Vervolg sluit zijn deuren en op een zwoele zomeravond neemt het koor afscheid van zijn geliefde stamcafé. Ook de massa bonnetjes moeten op.
De slotscène van de Amphion-legislatuur is zoals het hoort een ongemeen boeiende algemene vergadering. Om het geheel wat luister bij te zetten serveert het bestuur nog een pikante splijtzwam. De algemene vergadering wordt een Wagner-opera waarin met argumenten van wisselende kwaliteit over het lot van het logo wordt beslist. Een mooie meerderheid kiest uiteindelijk voor de nieuwe versie, die meteen een plaats krijgt op de nieuwe website, waarvoor het bestuur Matthias en Lode veel dank (en traktaties) verschuldigd is.
Aan het einde van financieel verslag projecteert Amphion trots een mooie +6. Causatie en koorrelatie daarbij mogelijk verwarrend, gelooft het aftredende bestuur graag dat Amphion zich tijdens zijn bestuursjaar af en toe als Cupido verkleedde.
Emmanuel
namens Amphion
bestuur 2017-2018
Pauline Appeltans (voorzitter)
Marthe Vanhulst (penningmeester)
Emmanuel van der Beek (secretaris)
Kirsten Verhaegen (reisleider)
Ward Flamang (animatie)
Koen Vits (dirigent)
Deze tekst werd geschreven naar aanleiding van het vijftigjarige jubileum van het koor en verscheen in 50 jaar Leuvens Universitair Koor. Een vijftigstemmige ode (2019).