2019-2020
Het jaar van Amoni
Amoni is Haïtiaans-Creools voor ‘harmonie’. Toen we ons kandidaat stelden om het jaar erop bestuur te worden van het Leuvens Universitair Koor, had niemand kunnen voorspellen dat het academiejaar 2019-2020 niet even harmonieus zou verlopen als gedacht.
Een Gentenaar in Leuven
Met het vijftigjarig jubileum namen we afscheid van rosse Van Nuffel-adept Koen Vits en verwelkomden we Kevin Hendrickx. Na een aantal vergaderingen en een leuke escaperoomteambuilding leerde Amoni ‘Kevkev’ kennen als een zeer gepassioneerd muzikant-dirigent met ietwat extravagante kantjes. Hij bleek veel belang aan stem- en zangtechniek te hechten en leerde ons meteen een aantal trucjes, zoals zingen terwijl je de pose van een T-rexflamingo aanneemt of met een satéstokje in je mond. Omgekeerd leerde Kevin het koor stapsgewijs kennen als een vereniging met ongelooflijk veel tradities (‘Ik zou echt eens al die tradities moeten opschrijven, je komt gewoon aan een boek’).
De nieuwe dirigent en de oude tradities gingen merkbaar niet altijd even goed samen, tot hilariteit van het koor. Toen we tijdens het kerstconcert Hark voor de pauze zongen (en niet erna), stapten drie oud-bestuursleden vol ongeloof naar Kevin toe om hun beklag te doen. Op dat moment besefte Kevin dat die tradities harder ingebakken zaten dan hij zich had kunnen inbeelden. Daarnaast leerde hij nog het fenomeen ‘schlageren’ kennen. Zijn blik toen we op het openingsweekend Jauchzet inzetten, was er echt eentje om in te kaderen.
Kevin stelde voor het kerstconcert, zijn vuurdoop, een prachtig repertoire samen van uitsluitend Britse componisten. Het programma paste mooi in het actuele thema van de Brexit, waarbij het koor nogal ironisch Groot-Brittannië een requiem toezong. De stukken waren echter niet enkel mooi, maar ook best moeilijk. Elke repetitie bleek nodig en tijdens de generale repetitie was het nagelbijten om alles af te krijgen. Toch zette het LUK een zeer mooie prestatie neer, zoals bleek uit de lovende woorden van oud-leden, koorsympathisanten en natuurlijk ook ere-rector Marc Vervenne en zijn vrouw Christine, die al jarenlang een hechte band met het koor hebben.
Covideocalls
Na een maand zwoegen op examens, zagen de leden elkaar in het tweede semester vreugdevol terug tijdens het Patroonsfeest. Het werd een ongewone editie, omdat Margot Van den Bergh, die alles in goede banen moest leiden, ziek was. Haar ronde rozijnenkoek werd bijgevolg met hartenlust verorberd door een van onze leden. Amoni maakte een kort praatje met rector Luc Sels, die al uitkeek naar het traditionele etentje met het bestuur. Na een heel gezellige LUKkelpop traden we nog op tijdens het benefietconcert van Alfagen, waar Piet Geusens, onze eerste dirigent, voor ons Abschied vom Walde dirigeerde.
Niemand van ons had op dat moment door dat dit de laatste fysieke samenkomst zou worden van het LUK voor het daaropvolgende halve jaar. Enkele dagen later kondigde de regering een lockdown af – de COVID-19-epidemie waarde de wereld rond. Amoni probeerde nog te onderhandelen met de Dienst Cultuur om repetities door te laten gaan in kleinere bezetting – tevergeefs.
Maar we bleven optimistisch en herplanden het hele semester, met een lenteweekend in Leuven en een concert met een goede mix van schlagers en nieuw repertoire. Na een paar dagen zagen we de bui hangen en beseften we dat we een kruis zouden moeten maken over het tweede semester. Toch bleven we niet bij de pakken zitten en staken we twee virtual choirs in elkaar, organiseerden we videocalls met de koorleden en speelden we toffe activiteiten en spelletjes dank zij animatieverantwoordelijken Emma en Lidwin.
Reisleidster Ellen bereidde ondertussen de koorreis naar Ierland voor; nog steeds zoals gepland, omdat we hoopten op een normale zomer. Midden mei moesten we die reis afgelasten. Vanaf dat moment hielden we dag op dag de persconferenties van de regering in de gaten. Na lang wachten kregen we van de overheid groen licht om binnen België een koorreis te laten doorgaan. In minder dan anderhalve maand tijd en tijdens de blok en examens boksten we een koorreis in elkaar met Ellen aan het roer – en met een waslijst aan protocollen en maatregelen bij de hand.
Midden juli, na enkele lange maanden, zagen we elkaar terug. We genoten eerst samen van de Oostduinkerkse zeelucht. We repeteerden duchtig (met mondmasker en op afstand) voor het concert dat we in Antwerpen zouden opvoeren. Het reisconcert was een succes, de welverdiende cocktailworkshop nog meer. Na Antwerpen bezochten we de verrassend mooie stad Bergen, om ten slotte naar Burg-Reuland in de verre Oostkantons te trekken. Daar schlagerden we op de toren van een middeleeuwse burcht, genietend van wat we maandenlang hadden moeten missen. Deze koorreis bewees dat het niet enkel de locatie, maar vooral het gezelschap is dat telt.
Pandemierenneukerij
Het jaar van Amoni was er ook een van algemene vergaderingen: zowel in februari als in september stonden er statutenwijzigingen op de agenda. Beide keren moest tweederde van de werkende leden aanwezig zijn, wat al gauw neerkwam op een vijftigtal koorleden. Het bestuur spoorde hen aan om te komen of om hun volmacht te geven aan de hand van acts, memes en spamberichten.
In het eerste semester zat Amoni samen met besturen van de voorbije vijf jaar om een nieuwe bestuursstructuur uit te werken. Deze werkgroep besliste om voortaan animatie op te nemen in het bestuur (met een uitgebreider takenpakket) en om het bestuur te laten omringen door zes coördinatoren. Tijdens de av in februari werd het voorstel aangenomen, naar goede gewoonte na een lange discussie.
In september kwam er een agendapunt van februari terug: de hervorming van de av om die efficiënter te laten verlopen. Na een drie uur durende discussie – met de gebruikelijke mierenneukerij – werd het voorstel aanvaard. Het maandenlange vergaderen en zoeken in het gedrocht dat zich ‘vzw-wetgeving’ noemt, leverde zo uiteindelijk toch iets op. Niet alleen een enorme opluchting, maar ook een prestatie waar Amoni bijzonder trots op is.
Hoewel het jaar een aantal minder aangename verrassingen te bieden had, hebben we er toch het beste van kunnen maken. Het feit dat we toch het kerstconcert en een koorreis hebben mogen organiseren, maakte veel goed. We zijn het er met Amoni over eens: we zouden het zo opnieuw doen.
Elias
namens Amoni
bestuur 2019-2020
Elias Feys (voorzitter)
Jonas Gedeshi (secretaris)
Hannes Verdonck (penningmeester)
Ellen Keersmaekers (reisleider)
Lidwin Dejans en Emma Lavens (animatie)
Kevin Hendrickx (dirigent)