2015-2016
Het jaar van Aidoni
Na een jaar ontgroenen wist Koen wat hij kon verwachten van het LUK en zijn bestuur. In het academiejaar 2015-2016 was hij voornamelijk op efficiëntie aangewezen, aangezien er tijdens elk semester een extra concert op het programma stond. Koen bleek de LUK-tradities naast het zingen minstens even belangrijk te vinden als het musiceren. Dat wierp zeker zijn vruchten af. De goede band met het LUK, haar leden en haar bestuur werd verder aangehaald.
Vier bestuursleden die koorkot inpalmen, het was een stevig gevestigd beeld. Door de aanstelling van niet één maar twee reisleiders die ook de animatietaken op zich namen (Jan-Laurens Dierickx en Elien Keirse), werd het bestuur dit jaar echter uitgebreid naar vijf bestuursleden. Na vele jaren in het koor – sommige al actiever dan andere – werd Maarten Aerts als voorzitter aangesteld, nauw bijgestaan door secretaris Sylvette Vanderstraeten, zijn vriendin en daardoor ook de facto medebewoner op koorkot. Het bestuur werd vervolledigd door Erik Verraedt in de positie van penningmeester. Dit vierstemmige bestuur – met tenoren zowaar in de meerderheid – kreeg op koorkot het gezelschap van ex-voorzitter Luc en LUKraak-hoofdredactrice Evelien, die de koorzolder een jaar lang onveilig maakten.
Het semester werd traditioneel ingezet met de opening van het academiejaar, een overmaat aan aulazingen, kennismakingsrepetities en stemproeven. Om meer te weten te komen over de nieuwtjes dan enkel de kwaliteit van hun gezang, werden ze intensief ondergedompeld in de koorcultuur tijdens een spetterende ontmoetingsavond in het thema ‘kabouters en trollen’. Tijdens een Halloween-editie van Open koorkot toonde het bestuur daarna zijn knusse kamers. Daarnaast mocht ’t Vervolg niet ontbreken als volwaardige activiteit na elke repetitie of voor het intussen traditionele LUKkelpop. En uiteraard werd er geschlagerd, niet het minst tijdens de Schlageravond, waar het thema ‘Studio 100’ bescheiden tot compleet over the top werd geïnterpreteerd.
Ook op het vlak van concerten kende het LUK dit semester een goed gevulde agenda. Nog voor het kerstweekend ons zou klaarstomen voor het kerstconcert, mocht ons gezang in de Sint-Romboutskathedraal weergalmen tijdens een benefietconcert. Koen smokkelde naast de klassieke schlagers ook het wondermooie Laetatus sum van Jules Van Nuffel het programma in, een werk met een imposante orgelbegeleiding. Ook tijdens het kerstconcert I wonder as I wander mocht het orgel ons bijstaan. Daarvoor verlieten we de Sint-Jan-de-Doperkerk en verhuisden we naar de Onze-Lieve-Vrouw-Van-Troostkerk in Heverlee. Het collectieve geheugen hield aan dit concert voornamelijk fragmenten van The first Nowell en Rise up, shepherd, and follow over om te pas en te onpas aan te heffen.
Na een zoals steeds te zware examenperiode, gelukkig onderbroken door de nodige bloktafels, vatte het LUK het tweede semester stevig aan met de viering van het Patroonsfeest – voor het eerst in de namiddag. Ook hier kon Koen met het Ave Maria stiekem een Van Nuffel het programma inloodsen. Het LUK zette zich dit semester ook eens aan de andere kant van de concertzaal door het concert Voices of nature van het Nederlands Studenten Kamerkoor (NSK) mee te pikken. Daarnaast werd de dansvloer verkend tijdens de folkdanslessen. Enkele enthousiastelingen zetten hun pas vergaarde kennis daarna meteen om in de praktijk tijdens het Bloedserieus-boombal. Het ontbrak ook dit semester echter niet aan mogelijkheden om zelf op de planken te staan; naast enkele opluisteringen traden we wederom een extra keer volwaardig op. Ter gelegenheid van haar 40-jarige jubileum organiseerde de Universiteit Derde Leeftijd een concert waar het LUK samen met het USO en solisten hun beste beentje voorzetten. De anciens profiteerden van hun kennis van Psalm 42 van Mendelssohn, en daarnaast fantaseerde het hele LUK tijdens Beethovens Koorfantasie een kwartier lang over de drie minuten zang- en schreeuwwerk die er op het einde zaten aan te komen.
Voor het lenteconcert ging Koen een hele andere kant uit. Het programma bevatte enkele close harmony-werken waarvan de titel nog steeds menig koorlid de stuipen op het lijf jaagt. We prezen ons al gelukkig dat geen enkel koorlid Emily of Michelle heette. Desalniettemin wierp het harde werken zijn vruchten af, en zette het LUK mooie uitvoeringen neer tijdens het lenteconcert Blackbird.
Voor een doorgewinterd LUK’er stopt het koorjaar natuurlijk niet na het lenteconcert, na bloktafels of na de proclamatie van de faculteit Rechtsgeleerdheid. De koorreis bracht het LUK in toenmalige pre-Brexittijden probleemloos naar Schotland, waar er genoten en vooral veel gezongen werd in Edinburgh, Inverness, Fort William en Glasgow. We mochten zelfs zingen op de openingsceremonie van de Highland Games, waarmee ook in één klap gratis toegang verzekerd werd. Dankzij een actie van Franse douaniers met enorme files tot gevolg duurde deze koorreis wel een slordige achttien uur langer dan voorzien, maar het LUK liet zich (niet) kennen en haalde de media met spontaan geschlager als dank voor passanten die vanop een brug over de snelweg voedsel en drank naar beneden wierpen. De LUK-spirit ten top: alle problemen kunnen verholpen worden met een goeie schlager!
Een jaar lang op koorkot zitten, een jaar lang alle activiteiten regelen, nauw opvolgen en ervan genieten, een jaar lang trots zijn op wat het LUK kan verwezenlijken. Ook na dit jubileumjaar gaat het koor gewoon verder, met al zijn gewoontes en tradities, maar eeuwig jong en fris. Wij wensen het LUK dan ook nog vele plezierige jaren als muzikanten, maar ook als hechte vrienden!
Erik Verraedt
namens Aidoni
bestuur 2015-2016
Maarten Aerts (voorzitter)
Erik Verraedt (penningmeester)
Sylvette Vanderstraeten (secretaris)
Jan-Laurens Dierickx en Elien Keirse (reisleiders)
Koen Vits (dirigent)
Deze tekst werd geschreven naar aanleiding van het vijftigjarige jubileum van het koor en verscheen in 50 jaar Leuvens Universitair Koor. Een vijftigstemmige ode (2019).