2014-2015
Het jaar van Philocanticum
Een nieuw tijdperk breekt aan. Koen Vits dirigeert tijdens het academiejaar 2014-2015 voor het eerst het LUK. Een nieuwe start: voor ons, het nieuwe bestuur, Philocanticum, voor onze dirigent, maar ook voor het hele koor. Koen heeft een andere aanpak en zo wordt het op alle vlakken een interessant jaar. Niet alleen leren we veel bij over koormuziek, weliswaar met een kleine voorkeur voor Vlaamse componist Jules Van Nuffel, we komen ook wat te weten over leven in de centrumstad van de wereld, Tienen of Koens admiratie voor de kleur groen. Gelukkig schenkt ’t Vervolg Westmalle Tripel om deze onderwerpen met veel gelach aan te snijden. De samenwerking wordt er één om te koesteren.
September, de nog niet volledig uitgeruste koorleden – want nog herstellende van het 45-jarige jubileum – zakken af naar het Paridaensinstituut voor het openingsweekend, vergezeld door hun gloednieuwe dirigent. De heer Koen Vits staat te popelen om deze gezellige bende beter te leren kennen, vol goede moed.
Enthousiast, zoals het een LUK-nieuwtje betaamt, had Koen in juli al zijn volledige repertoire van het kerstconcert klaar en ingestudeerd. Meteen zocht hij een interessante invalshoek en stelde een concert met orgel voor. Helaas, de LUK-financiën waren na een goed feestje voor het jubileum uitgeput en de penningmeester Pieter Coremans moest op zijn strepen staan. Philocanticum, met in de voorhoede voorzitter Astrid Baumans moest hun kersverse dirigent teleurstellen. Secretaris Anke Beylemans haalde opgelucht adem, want het zoekwerk naar een kerk met een beter orgel kon terug van de to-dolijst gehaald worden. Een orgelloos, maar prachtig kerstconcert zou het worden. Godzijdank hebben we trouwens toch nog van het oorspronkelijke orgelprogramma kunnen genieten, met een jaar vertraging, tijdens het volgende kerstconcert: I wonder as I wander.
Ook reisleider Miriam Lauwers staat klaar. Na de algemene vergadering wordt de echte start gegeven voor een fantastisch, après-jubileumjaar. Philocanticum schiet uit de startblokken, ondersteund door team Animatie, dat bestaat uit Karolien en Silke Verheyen, Elien Keirse en Charlotte Vervaet, en team Regie, met Gilles Rixen en Astrid Van Wilder. Met dit versterkte bestuur worden heel wat activiteiten georganiseerd: een nostalgische ontmoetingsavond, een gezellige BOM-avond en avontuurlijke openkoorkotavond (wauw, wij hebben veel avonden!), een kinky schlageravond, danslessen in swing-rock, en nog veel meer.
Tijdens dit jaar verbreken we ook het record van aantal zangers grandioos. We zingen met 1400 stemmen een fantastisch concert in de basiliek van Koekelberg. Het 1000 voices for peace-project start met een toffe verbroederingsweek, samen met het de zangers van het Amsterdams Studentenkoor. Zij zullen niet snel vergeten wat een geweldige quizzers wij zijn. Met een heus verbroederingsconcert halen we de band met onze Noorderburen nog sterker aan en leren zij onze liefde voor het Abendlied kennen, waarmee we het concert in schoonheid afsluiten.
Enkele dagen later zien we onze nieuwe vrienden al terug tijdens het slotconcert van 1000 voices for peace. Met werken van Ola Gjeilo en Krzysztof Penderecki kan het publiek, waarin ook onze koning en koningin zitten, genieten van een overweldigend zicht. Ook het LUK kan daarvan meegenieten, want het koor staat – spijtig genoeg – op het balkon en niét tussen de duizenden zangers. Waren er plots meer zangers dan de organisatoren verwacht hadden? Gelukkig zingen we Sunrise Mass III “The City” van Ola Gjeilo wél samen met de andere koren. We zullen nooit vergeten dat we in maat 178, tel 3, een stap naar voren moesten zetten. Merci, Anthony, om dat ons herhaaldelijk uit te leggen en ons zo inspiratie te geven voor heel wat Philocanticum-sketches.
Na deze mooie ervaring hebben we de smaak te pakken. Het eerste kerstconcert onder leiding van Koen Vits is een feit. Met A Boy was born laat Koen zijn koorleden en publiek op een dieper vlak kennismaken met o.a. Jules Van Nuffel en Kurt Bikkembergs. Een traditie die hij de volgende jaren in ere zal houden. Meteen al tijdens het tweede semester, om precies te zijn. Hij geeft zijn twee favoriete componisten een plaatsje naast de wonderlijk mooie maar aartsmoeilijke dubbelkorige mis van Frank Martin. In Tenebrae Illuminant bezingen we de tegengestelden: de ochtend en avond, de sterren en de maan en misschien ook de haat-liefde verhouding voor den Vlaamsche componist. Al denk ik dat het veilig is te stellen dat de balans bij elk stuk meer overhelt naar liefde.
Voor het bestuur luidt het tweede semester een drukke en bourgondische tijd in. Zij verwelkomen enkele belangrijke figuren op koorkot: rector Rik Torfs, professor Marc Vervenne en onze nieuwe dirigent met zijn vriendin (ondertussen vrouw). De ene avond al wat gemoedelijker dan de andere – ik herinner mij vooral de amaretto die in eerste instantie diende voor een overheerlijke tiramisu. De Italiaanse sfeer heerst in Groot Begijnhof 31, want ook onze nieuwe huisgenoot, Luigi, wordt welkom geheten. Zoals het een koorzolderbewoner betaamt, wordt hij snel lid van de leukste Leuvense studentenvereniging.
Alsof het voorbestemd is (jawel hoor, onze reisleider, Miriam Lauwers, is gewoon helderziend), blijft het LUK in de Italiaanse sfeer en bezoeken ze Luigi die zomer in het mooie Milaan. Na een stop in München en een heuse koorbarbecue bij Gilles, ons regieteamlid, strijkt het koor (nu we toch in de buurt zijn) neer in een klooster in Duitsland voor hun reisconcert. We ontmoeten Pater Matheo, de lookalike van een van onze eigen bassen die zelf ook niet vies is van een goede schlager. Hij leidt ons rond in zijn prachtige ‘woning’ met een gigantische, naar oude boeken ruikende, prachtige bibliotheek.
De temperatuur blijft stijgen en het koor begint in Innsbruck puffend aan een spannende bergwandeling. Spannend omdat het koor nu een tweede record breekt, namelijk van het grootste aantal gewonden. De meeste leden komen ervan af met enkele goede blaren. Maar één koorlid spant de kroon: na een spectaculaire val (ik was er niet bij, maar als je de verhalen mag geloven was het wel zo) en een heldhaftige tussenkomst van buschauffeur Dirk, wordt zij geëvacueerd met een helikopter. Het levert fantastische verhalen en foto’s op, maar ook een spijtig afscheid de volgende dag, wanneer zij noodgedwongen huiswaarts keert.
Puffend de berg op, puffend de berg af, puffend richting Italië. Zingend op de Dom van Milaan, zingend op de Wereldexpo, zingend in het Gardameer. Puffen en zingen, twee werkwoorden die voor ons altijd gelinkt zullen zijn aan het Leuvens Universitair Koor en hun ontdekkingstocht door Duitsland, Oostenrijk en Italië.
Het jaar is voorbij gevlogen. Het was een privilege het LUK te mogen besturen, we houden er de beste herinneringen aan over. Vol heimwee, maar ook vol trots kijken we terug naar alle gezellige activiteiten, al het gelach, het plezier, de vriendschappen. En die zijn we nog lang niet kwijt! We wensen het LUK nog vele mooie bloeiende jaren, met betoverende muziek en geweldig enthousiaste leden!
Anke Beylemans en Astrid Baumans
namens Philocanticum
bestuur 2014-2015
Astrid Baumans (voorzitter)
Anke Beylemans (secretaris)
Pieter Cooremans (penningmeester)
Miriam Lauwers (reisleider)
Koen Vits (dirigent)
Deze tekst werd geschreven naar aanleiding van het vijftigjarige jubileum van het koor en verscheen in 50 jaar Leuvens Universitair Koor. Een vijftigstemmige ode (2019).