2013-2014
Het jaar van Kaminsky
Het academiejaar 2013-2014, dat is eigenlijk al een jaar uit een andere tijd. Een tijd, toen Mark Waer zijn rectorstoga (na enkele ingrijpende vestimentaire beknottingen) doorgaf aan Rik Torfs, politiek, media- en all-roundfiguur. Een tijd, toen het LUK nog onder het gezwind bewind stond van Marleen De Boo, en het vergulde karakter van het vijfenveertigste jubileumjaar zich eerder in de haardossen van het LUKse bestuur verschool, dan in die van zijn dirigent. Een tijd, toen Jules Van Nuffel nog gewoon een Vlaamse priester, koordirigent en componist uit het verleden was, en geen schijven schrijvende, gememeficeerde koorgodheid.
Maar wat voor een tijd.
Het LUK en zijn nieuwe bestuur, Kaminsky, beseften al snel dat hun vurig vergulde jaar er een zou worden om niet snel te vergeten. Op de opening van het academiejaar wapperde de goudgele vlag wanneer het LUK met niemand minder dan Boogie Boy (Paul Ambach), een oude vriend van de kersverse oranje rector, onder meer het Vlaamse volkslied zong voor een afgeladen Aula Pieter De Somer. De jolige Ambach schuwde de show niet en danste het programma door aan de zijde van een gereserveerde maar geamuseerde voorzitter (Emma De Koster) en penningmeester (Rosemarijn Kramp). Het bleek een voorbode voor wat komen zou.
De kille maanden van het eerste semester werden warm gekleurd door de eerste jubileumactiviteit: een flashmob, georganiseerd door het LUK en de Universitaire Parochie. Het koor zette de Grote Leeszaal van de Universiteitsbibliotheek op stelten met een bevlogen versie van de LUK-klassieker Merry Christmas Jazz en werd getrakteerd op een ovatie van de nietsvermoedende blokkende studenten. De hele opzet werd verfilmd, en het nostalgische of nieuwsgierige koorlid kan de flashmob nog steeds op YouTube terugvinden.
Het kerstconcert kwam er daarna al snel aan. In het Centraal Auditorium Gasthuisberg bracht het koor de romantiek (Mendelssohn en Bruch), Hebreeuwse liefdesliederen (Whitacre), en een aantal hartverwarmende kerstklassiekers en spirituals mee (Staheli, Davison en Chilcott). Het was die laatste componist die dirigent De Boo inspireerde tot enkele ‘pasjes’ (of een heuse choreografie, afhankelijk van wie u het vraagt) die een plaatsje in het LUKse collectieve geheugen hebben gekregen. Wanneer er vandaag aan extramuzikale uitlatingen wordt gerefereerd, worden de treinbewegingen op Every Time I Feel The Spirit maar wat graag nog eens aangehaald. Het concert werd bovendien uitgezonden in alle kamers van het UZ Leuven – een verwezenlijking die op de dankbaarheid van tal van patiënten kon rekenen, en die het toenmalig bestuur tot op de dag van vandaag nog altijd bijzonder trots stemt.
Het begin van het tweede semester stond in het teken van de jubileumdag. 22 maart 2014 begon met een misviering ter ere van het koor. Vervolgens trokken de aanwezigen in stoet en begeleid door een fanfare naar de Universiteitshallen, waar een aantal ex-rectoren en andere prominenten het koor lof toezwaaiden. Er werd ook een heus LUK-lied aan de aanwezigen voorgesteld en -gezongen. Na de middag kwamen meer dan driehonderd LUK’ers en ex-LUK’ers samen in de Grote Aula van het Maria-Theresiacollege, waar zij schlagers uit de verschillende periodes van de koorgeschiedenis repeteerden en concerteerden, en dat telkens onder de directie van de toenmalige dirigent. De dag eindigde met een diner in Alma 1, een woordje van het bestuur en een bedanking van een ontroerde dirigent.
De confetti van een magische jubileumdag was nog maar net gaan liggen, of de dirigentenverkiezing kwam al aanwaaien. De kandidaten mochten elk met het koor een half uurtje werken aan een opgelegd stuk en een werk naar keuze. De stemming achteraf liet geen twijfel bestaan: de opvolger van Marleen werd Koen Vits, een (toen nog) jonge kerel die net de schoolbanken van het Lemmensinstituut verlaten had met diploma’s in de koordirectie en compositie op zak. Met zijn enthousiasme, kunde en voeling met het koor wist hij de harten van de LUK’ers te winnen.
Samen met zowat achthonderd andere muziekliefhebbers was Vits enkele weken later getuige van het laatste Lenteconcert van Marleen De Boo. Ondersteund door het symfonisch orkest La Passione uit Lier bracht het LUK Veni Sancte Spiritus, een werk voor koper en koor van Vic Nees, Psalm 42 van Mendelssohn, en het Magnificat van John Rutter. Op het einde wuifde het koor zijn afscheidnemende dirigente uit met een herschreven versie van An Irish Blessing: Een LUKse Zegen.
Na de examenperiode trok het LUK op koorreis naar Polen en Berlijn onder leiding van zijn reisleider Tim Pollenus. Eerste stop was Warschau, een historisch bijzonder intrigerende stad, en dus ook de ideale locatie voor de traditionele rondleidingen en het stadsspel. Vervolgens trok de bende, na een omzwerving via Kasteel Marbork, naar Gdansk, een prachtige kuststad met een middeleeuws karakter. Hier dompelden de koorleden zich onder in de communistische geschiedenis van het land met een bezoek aan de Road to freedom exhibition, maar konden ze zich ook uitleven in een hoogteparcours in het lokale Adventure Park, gevolgd door een heerlijke barbecue. Op de laatste avond in Gdansk trad het koor op in de prachtige Sint-Katarinakerk.
De volgende dagen werd er gecantust, gezwommen en rondgedwaald in het kuststadje Sopot – zij het niet noodzakelijk in die volgorde. Na een stop in Poznan en een uitgebreide wandeling in het Nationaal Park Groot Polen reed het LUKse geweld door naar Berlijn. Daar bracht het een bezoek aan het fascinerende DDR-museum. Die avond trad het koor voor een tweede keer op, ditmaal op de Belgische ambassade. Nog heel wat musea, stadsgidstochten en muzikale/bonte avonden later stapte de groep opnieuw de bus op, en vertrok ze weer naar Leuven.
Het LUK heeft vijf jaar geleden zijn vijfenveertigjarige jubileum verguld en zo mee aan de grondlaag gesmeed voor een nieuwe tijd, een gouden tijd. Die tijd brak dit academiejaar aan. Namens het Kaminsky-bestuur wens ik het koor dan ook een elektrisch geleidende, zongekleurde, financieel stabiele volgende vijf jaar toe!
Wieland Craps
namens Kaminsky
bestuur 2013-2014
Emma De Koster (voorzitter)
Rosemarijn Kramp (penningmeester)
Wieland Craps (secretaris)
Tim Pollenus (reisleider)
Marleen De Boo (dirigent)
Deze tekst werd geschreven naar aanleiding van het vijftigjarige jubileum van het koor en verscheen in 50 jaar Leuvens Universitair Koor. Een vijftigstemmige ode (2019).